โรงพยาบาลราษฎร์บูรณะ

ลุงเม่า On the way วัดมอญที่อยู่ใจกลางเมือง มีเจดีย์ทรงลังกาที่เป็นเอกลักษณ์ตั้งตระหง่านมองเห็นเด่นชัด ด้านในสามารถเข้าไปกราบพระพุทธรูปได้รอบ ชั้นบนเมื่อขึ้นไปแล้วเดินอ้อมไปด้านหน้าจะพบกับพระหยกขาวหรือพระปากแดงที่ผู้คนมักจะมากราบไหว้ขอพร ที่จอดรถมีไม่มากนัก และถนนค่อนข้างแคบ

Love U._.naja_ ทางเข้าวัดซอยเล็กมาก มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้สักการะหลายอย่าง

Sansanee Charoenphong มืออาชีพ,จัดงานดีมาก

ʕ•ᴥ•ʔ - - Chorpet - - (Patty) 68.01.18_วันนี้ตั้งใจจะมาแก้ปีชงที่วัดมังกร การเดินทางสะดวกมาก นั้งรถไฟฟ้าใต้ดินมาเลย หาไม่ยาก คนเยอะมากทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ ขายในรถไฟฟ้าใต้ดินอากาศเย็นฉ่ำชื่นใจพอออกมาเท่านั้นแหละร้อนสุดสุดบันไดเลื่อนวิ่งเร็วดีแต่ต้องกลับด้วยความระมัดระวังถ้ามีเด็กหรือคนแก่ก็ต้องคอยเฝ้าดูให้ดีดี

sea-zen papa วัดแสนสุข วัดประจำเมืองมีนบุรี ทำงานอยู่ใกล้ๆ วันไหนเห็นว่าแสงสวย ก็จะถ่ายรูปเก็บไว้ มีทั้งเช้า และเย็น นานๆ ทีก็จะเข้าไปทำบุญ ถวายสังฆทาน ให้อาหารปลา

Paopao Studio วัดพิชยญาติการามวรวิหาร ชาวบ้านทั่วๆไป จะเรียกว่า วัดพิชัยญาติ ส่วนบริเวณย่านนี้ จะเรียกว่า ย่านบ้านสมเด็จฯ (สมเด็จเจ้าพระยา) ซึ่ง "สมเด็จเจ้าพระยา" นั้นถือเป็น ชั้นยศสูงสุดของข้าราชการในสมัยโบราณ (ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง) แต่เดิมเป็นวัดร้าง สมเด็จเจ้าพระยาบรมมหาพิชัยญาติ (ทัต บุนนาค) บูรณะปฏิสังขรณ์จนเสร็จ แล้วถวายเป็นพระอารามหลวงในสมัยรัชกาลที่ 3 สายมูไม่ควรพลาด มาวัดนี้แวะกราบสักการะ หลวงพ่อเงิน หลวงพ่อทอง หลวงพ่อสมปรารถนา (กราบไหว้ขอพรให้สำเร็จสมดังปรารถนา) สายสงบ-นิพพาน แวะกราบสักการะ พระพุทธเจ้าห้าพระองค์ รอยพระพุทธบาท (จำลอง) พระบรมสารีริกธาตุ สำหรับคนชอบถ่ายภาพ ถ่ายวิดีโอ สายทำคอนเท้นท์ ในฝั่งธนฯ ผมยกให้ วัดอรุณราชวราราม วัดราชโอรส และวัดพิชัยญาติ 3 วัดนี้ ถ่ายออกมาสวยงามอลังการงานสร้างจริงๆครับ #วัดพิชัยญาติ #PaopaoStudio

Chanthawat Boonprasertsri วัดนี้จัดเป็นวัดที่มีความสำคัญทางด้านศาสนาศิลปะและประวัติศาสตร์ มีความสะอาด สงบร่มรื่น วัดโสมนัสราชวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร สร้างขึ้นในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ใช้ศิลปะสถาปัตยกรรมแบบไทยในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ภายในอุโบสถและพระวิหารมีจิตรกรรมฝาผนังอันงดงาม การสร้างวัดโสมนัสราชวรวิหารยังมีพระราชประสงค์สำคัญ คือ เพื่อเฉลิมพระเกียรติและอุทิศถวายเป็นพระราชกุศลแก่ สมเด็จพระนางเจ้าโสมนัสวัฒนาวดี ภายในวัดมีเจดีย์ 2 องค์ เจดีย์สีทองทรงลังกาองค์ใหญ่ซึ่งภายในบรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และยังมีเจดีย์องค์เล็กชื่อว่าเจดีย์มอญ มีรูปทรงเหมือนธัมเมกขสถูป(ปรินิพพานสถูป) มีลักษณะสวยงามและหาชมได้ยากเพราะเจดีย์ลักษณะนี้มีเพียง 2 องค์ในประเทศไทย คือ ที่วัดโสมนัสวิหารและที่วัดกันมาตุยาราม พระพุทธรูปสำคัญภายในวัดแห่งนี้ - พระสัมพุทธโสมนัสวัฒนาวดีนาถบพิตร พระประธานในพระวิหารหลวง - พระสัมพุทธสิริ พระประธานในพระอุโบสถ - พระนิรันตราย(ในพระอุโบสถ) - พระโพธิ์ศรีนาค พระพุทธรูปศักดิ์สิทธิ์ของวัด เป็นพระพุทธรูปศิลา สมัยลพบุรี เชื่อกันว่าประทานโชคลาภ ชาวต่างชาติเรียกกันว่า The Lucky Buddha - พระพุทธรูปยืนโบราณ รอบพระวิหารคด - พระพุทธสิหิงค์จำลอง พระประธานในตึกสมเด็จ 80 ปี - พระพุทธรูปฉลองพระองค์พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 (ด้านหลังวิหารหลวง) - พระพุทธรูปฉลองพระองค์สมเด็จพระนางเจ้าโสมนัสวัฒนาวดี พระอัครมเหสีพระองค์แรกในรัชกาลที่4(ด้านหลังวิหารหลวง) กรมศิลปากร ประกาศขึ้นทะเบียนและกำหนดเขตที่ดิน โบราณสถานวัดโสมนัสราชวรวิหาร เมื่อวันที่ 6 พ.ย. 2567

Tawit Tangtieng หลายคนคงเคยได้ยินคำว่า “พระสังฆราชไก่เถื่อน” ปรากฏอยู่ในพงศาวดารหลายแห่ง และแปลกใจในฉายาของสมเด็จพระสังฆราชองค์นี้ ซึ่งเรื่องราวของท่านเล่ากันมาตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ ท่านไม่ได้เป็นพระที่มีชื่อเสียงทางอิทธิปาติหาริย์เวทมนต์คาถาใดๆ แต่เลื่องลือในด้านมีเมตตาธรรมสูง แม้แต่ไก่ป่าที่ไม่มีความไว้วางใจในมนุษย์ ใครเลี้ยงอย่างไรก็ไม่ยอมเชื่อง แต่กลับมาอยู่ในวัดเดินตามท่านเป็นฝูง มีความเชื่องเหมือนเป็นไก่วัด พระสังราชไก่เถื่อน คือสมญานามของ สมเด็จพระอริยวงษญาณ (สุก ญาณสังวร) สังฆราชองค์ที่ ๔ ของกรุงรัตนโกสินทร์ ประสูติในปี ๒๒๗๗ รัชสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศ อุปสมบทเป็นเณรที่วัดท่าข่อย ซึ่งเป็นวัดประจำตระกูลของท่านโดยทวดเป็นผู้สร้าง อยู่ในคลองปทาคูจาม ใกล้กับวัดพุทไธยศวรรย์ ปัจจุบันวัดท่าข่อยเป็นวัดร้างหลังจากมีชื่อใหม่ว่า วัดท่าหอย ทั้งนี้เนื่องจากพวกแขกจามที่เป็นเชลยศึกครั้งกรุงธนบุรีเข้ามาตั้งบ้านเรือนในย่านนี้ และสำเนียงเรียกวัดท่าข่อยเพี้ยนไปเป็นท่าหอย สังฆราชไก่เถื่อนเป็นพระป่าฝ่ายวิปัสสนาธุระ รักความสงบวิเวกและมีเมตตาเปี่ยมล้นมาตั้งแต่เด็ก มักจะหลบไปหาความสงบในป่าโปร่งหลังบ้าน นั่งตามโคนต้นไม้ทำจิตวิเวก และแผ่เมตตาไปยังสัตว์ป่าทั้งหลายที่อยู่ในย่านนั้น กระแสจิตของท่านทำให้สัตว์เหล่านั้นรับรู้ได้ ไม่ว่าลิง นก หรือไก่ป่า จึงไม่ได้หลบหนีเพราะกลัวเกรงท่าน เชื่องจนเข้ามาอยู่ใกล้ๆ นานเข้าก็ไว้ใจกันมากขึ้นจนใกล้ชิด เมื่อท่านอุปสมบท สัตว์เหล่านั้นโดยเฉพาะไก่ป่าก็เข้ามาอยู่ในวัด และเดินตามท่านเป็นฝูงเหมือนเป็นไก่บ้านไก่วัด เป็นที่แปลกใจของผู้พบเห็นไปตามกัน ในสมัยรัชกาลที่ ๑ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชได้ทรงสร้างวัดหลวงขึ้นใหม่ใกล้กับวัดพลับซึ่งเป็นวัดสำคัญฝ่ายอรัญวาสีของกรุงธนบุรี แล้วโปรดเกล้าฯให้รวมวัดทั้ง ๒ เข้าด้วยกัน อาราธนาพระญาณสังวรเถร (สุก) พระราชาคณะฝ่ายวิปัสสนาธุระ จากวัดท่าหอย อยุธยา ที่เคยเสด็จไปพบและทรงเลื่อมใสศรัทธามาเป็นเจ้าอาวาส ทั้งยังโปรดให้พระเจ้าลูกยาเธอและพระบรมวงศานุวงศ์มาศึกษาวิปัสสนากรรมฐานกับพระญาณสังวรเถร ทำให้วัดพลับเป็นสำนักปฏิบัติธรรมที่สำคัญมาแต่ยุคนั้น มีกษัตริย์เป็นลูกศิษย์ถึง ๔ พระองค์ตั้งแต่รัชกาลที่ ๑-๔ ต่อมาในรัชกาลที่ ๓ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวซึ่งเคยมาจำพรรษาอยู่ที่วัดพลับตอนทรงผนวช ได้พระราชทานนามวัดพลับใหม่ว่า วัดราชสิทธาราม ที่วัดพลับตอนที่ท่านมาจำพรรษา โดยรอบก็ยังเป็นป่าโปร่ง เรียกกันว่า ป่าวัดพลับ มีไก่ป่าและนกอยู่มาก สัตว์เหล่านี้ก็เข้ามาอยู่ในวัด และส่งเสียงร้องและขันกันอย่างเจื้อยแจ้ว แต่เมื่อใดที่ท่านไม่ได้อยู่ในวัดเสียงไก่เสียงนกเหล่านี้ก็เงียบสงบ และพากันเจื้อยแจ้วอีกเมื่อท่านกลัมมา นับเป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ ใน พ.ศ.๒๓๖๒ สมเด็จพระสังฆราชมี ซึ่งเป็นสมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๓ สิ้นพระชนม์ พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัยสถาปนาสมเด็จพระญาณสังวร (สุก) ขึ้นเป็น สมเด็จพระอริยวงษญาณ สมเด็จพระสังฆราชองค์ที่ ๔ โดยให้ท่านย้ายไปจำพรรษาที่วัดมหาธาตุฯซึ่งเป็นวัดหลวง เช่นเดียวกับสังฆราชก่อนหน้านั้น ๒ พระองค์ โดยมีข้อความในคำประกาศสถาปนาตอนท้ายว่า “...เป็นประธานถานาทุกคณานิกร จัตุพิธบรรพสัช สถิตในวัดพระศรีรัตนมหาธาตุบวรวิหาร พระอารามหลวง” แต่สมเด็จพระสังฆราชสุกก็ไม่ได้เสด็จไปสถิตวัดมหาธาตุฯตามใบประกาศ เพราะท่านเป็นพระป่า ทรงคุ้นเคยกับการอยู่ในที่เงียบสงบ จึงคงสถิตอยู่ ณ วัดราชสิทธาราม อันเป็นผาสุกวิหารของท่านจวบจนสิ้นพระชนม์ อาจจะเป็นเพราะวัดมหาธาตุไม่มีไก่ป่าก็เป็นได้ ผู้คนจึงเรียกนามของท่านว่า “สังฆราชไก่เถื่อน” ตลอดมา สมเด็จพระอริยวงษญาณ (สุก) สิ้นพระชนม์ในวันที่ ๔ กันยายน พ.ศ.๒๓๖๕ พระชันษาได้ ๘๙ ปี ๒๔๒ วัน พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้าฯพระราชทานโกศทองใหญ่บรรจุพระศพ ซึ่งเป็นสมเด็จพระสังฆราชองค์นี้เพียงพระองค์เดียวที่ได้รับการถวายระเกียรติสูงเช่นนี้ ปัจจุบัน วัดราชสิทธารามหรือวัดพลับ นอกจากมีความสำคัญในการศึกษาวิปัสสนากรรมฐาน มีพิพิธภัณฑ์กรรมฐานหุ่นขี้ผึ้งสังฆราชสุกไก่เถื่อนแล้ว ยังมีหุ่นขี้ผึ้งของเจ้าอาวาสวัดนี้อีก ๔ องค์ และหุ่นขี้ผึ้งของสมเด็จพุฒาจารย์ โต พรหมรังสี พร้อมทั้งรวบรวมอัฐบริขารที่สังฆราชไก่เถื่อนเคยใช้และได้รับพาระราชทาน รวบรวมมาจัดแสดงไว้ รอบพระอุโบสถของวัดราชสิทธารามไม่ได้ล้อมรอบด้วยกำแพงแก้วหรือระเบียงคดเหมือนวัดอื่นๆ แต่ล้อมรอบด้วยกุฏิวิปัสสนาจำนวน ๒๔ หลัง ส่วนพระพุทธจุฬารักษ์ ซึ่งเป็นพระประธานในพระอุโบสถก็เป็นฝีพระหัตถ์ของกษัตริย์ ๒ พระองค์ที่เป็นลูกศิษย์ของสังฆราชไก่เถื่อน คือรัชกาลที่ ๒ ทรงปั้นพระเศียร และรัชกาลที่ ๓ ทรงปั้นองค์พระ พระตำหนักจันทร์ พระตำหนักเล็กขาด ๒ ห้อง สร้างด้วยไม้จันทร์ทั้งหลัง เป็นตำหนักที่รัชกาลที่ ๒ ทรงสร้างพระราชทานรัชกาลที่ ๓ เมื่อทรงผนวชและมาจำพรรษาที่วัดนี้ ส่วนพระตำหนักเก๋ง

Arinrada Rukchobthum พระเจดีย์คู่ อยู่หน้าพระอุโบสถวัดพิชัยญาติ เป็นเจดีย์ทรงระฆังแบบนิยมยกพื้นสูง เปนอาคาร ภายในบรจุพระพุทธรูปอยู่