เจดีย์วัดหมื่นกอง

ธีรชัย ทองนุ่ม สวยงดงาม บรรยากาศดี

นนทนัต อรัญญวนานนท์ โคตรสวยครับ

ลุงเม่า On the way ภายในบริเวณวัดร่มรื่น มีหอพระไตรปิฎกสร้างอยู่กลางน้ำ สิ่งสำคัญในวัดคือถ้ำตับเตา มีขนาดเล็กกว่าถ้ำเชียงดาว แต่มีความสวยงามไม่แพ้กัน สักการะศาสนสถานโบราณที่มีอายุยาวนานหลายร้อยปี สำหรับชื่อวัดถ้ำตับเต่านั้น เป็นชื่อที่เรียกเพี้ยนมาจากคำว่า "ดับเต้า" ซึ่งหมายถึงการดับขี้เถ้าที่เกิดจากการเผาไหม้ของป่า ครั้นเรียกกันไปนานเข้า ก็เลยเพี้ยนมาเป็นตับเต่า อีกทั้งการสร้างวัดนี้ก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่าเกิดขึ้นในยุคสมัยใด แต่สันนิษฐานตามสิ่งที่พบภายในวัด นั่นก็คือ พระพุทธรูปไสยาสน์องค์ใหญ่ ขนาดความยาวไม่น้อยกว่า 9 เมตร สร้างด้วยการก่ออิฐถือปูน พอกด้วยยางไม้รักปิดทอง ในแบบศิลปะอยุธยา ทั้งนี้ ตามคำบอกเล่าของเจ้าอาวาสรูปปัจจุบัน ท่านสันนิษฐานว่าน่าจะสร้างขึ้นในสมัย สมเด็จพระเอกาทศรถ เมื่อคราวยกกองทัพเข้าตีเมืองพม่าและตีเมืองตองอูในปี พ.ศ. 2135 และสมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงยกกองทัพหลวงไปทางเชียงดาวเข้าพักพลที่เมืองหาง ซึ่งขณะนั้นเป็นเมืองในราชอาณาจักรไทย โดยผู้เฒ่าคนหนึ่งเล่าว่า ณ ถ้ำตับเต่าแห่งนี้เคยเป็นที่ประทับพักกองทัพ ของสมเด็จพระเอกาทศรถ อย่างไรก็ตาม วัดถ้ำตับเต่าเป็นวัดที่ร้างมานาน ก่อนที่เจ้าหลวงมหาวงศ์จะสั่งให้บูรณะ ปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่ นอกจากนี้ยังพบเรื่องราวของวัดถ้ำตับเต่าจากการบันทึกของฝรั่งชาวนอร์เวย์ที่ชื่อ มร.คาร์ลบ็อก ซึ่งได้มาพัก ณ เมืองฝางขณะทำการสำรวจธรรมชาติในเมืองเชียงใหม่ด้วยเช่นกัน ขึ้นบันไดด้านบนจะแบ่งเป็นถ้ำแจ้งทางซ้ายกับถ้ำมืดทางขวา ถ้ำแจ้งมีพระพุทธรูปโบราณตามตำนานปางไสยาสน์และหลวงพ่อองค์ใหญ่สูงถึงเพดานถ้ำ ปากเพดานถ้ำมีแสงลอดลงมางดงามมาก ถ้ำมืดควรมีคนนำทางให้เขาเปิดไฟภายในถ้ำได้ แต่ตอนไปไม่มีคนเลยถือไฟฉายเดินชมเอง ด้วยเวลาราง 5โมงเย็นแล้วจึงเดินไปได้ไม่ไกลนัก

Nett Sp วัดบ้าน เงียบสงบ เหมาะปฏิบัติธรรม

Arnatcha B. ม่อนจองสนุกมากกกกกกกก ความยาก 2/5 สำหรับคนที่เคยเดินป่าแล้วนะคะ เหมาะกับมือใหม่ ส่วนทางขึ้นมีสองทาง จะขึ้นทางบ้านมูเซอ หรือห้วยปูลิงก็ได้ค่ะ เราเลือกขึ้นทางบ้านมูเซอ ตอนนั่งๆยืนๆโฟร์วิลมา ใครเมารถง่าย กินยาด้วยก็ดีนะคะ เพื่อนร่วมทางเราถึงที่ปุ๊บอ้วกปั้บเลย มันค่อนข้างจะทั้งโยกทั้งเขย่าเลยค่ะ เดินง่ายๆ ไม่มีชันจนต้องแหงนหน้า ไม่มีต้องปีนป่าย ค่อยๆเดินไปเดี๋ยวก็ถึงค่ะ ข้างบนตรงบริเวณที่กางเต๊น มีห้องสุขาให้เข้านะคะ แต่ก็อาจจะได้ 1 หอบเหมือนกันเพราะมันลงไปล่างๆดอยเลย ไม่ไกลมาก วิวสวย ฮีลใจได้ดีเลยค่ะ ขาขึ้น เราใช้เวลาประมาณ 3.5 ชม. เพราะมัวแต่เดินชมนกชมไม้ ขาลงใช้เวลาไป 1.5 ชม. เพราะลงลูกเดียวเลย มีแค่เนินสุดท้าย ที่แวะพักหอบบ่อยหน่อย อ้อออ ที่นี่มีช้างนะคะ เดินๆก็ระมัดระวังนิดนึง หูตาต้องไวค่ะ

ฅนเมือง channel เป็นวัดที่ชอบมาทำบุญประจำ และอยู่ใกล้ร้านด้วยครับ

韓知達 Kritsada_Han (BatPiano) ที่นี่เน้นปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน อยากให้ลองดูครับ ดีมาก

ลุงเม่า On the way วัดแห่งนี้เป็นศูนย์รวมความศรัทธาของคนในชุมชน ทั้งอุโบสถและเจดีย์มีความวิจิตรงดงามตามแบบศิลปะล้านนา และยังเป็นที่ตั้งของอนุสาวรีย์พระเจ้าพรหมมหาราช อีกด้วย ในรัชสมัยของพระเจ้าพรหมมหาราชทรงครองราชย์อยู่ ณ เมืองไชยปราการนั้น บ้านเมืองในแว่นแคว้นโยนกเจริญรุ่งเรืองเต็มไปด้วยความวัฒนาผาสุก พระเกียรติยศของพระองค์รุ่งเรืองปรากฏไปทั่วทุกทิศ เหล่าปัจจามิตรก็มิอาจหล้ามาราวีด้วยเกรงในพระบรมเดชานุภาพและบุญญาธิการของพระองค์ ดูเหมือนพระองค์จะทรงถือกำเนิดมาเพื่อปราบยุคเข็ญในยามที่บ้านเมืองกำลังตกอยู่ในมือของคนต่างชาติ พระองค์ทรงถือกำเนิดมาเพื่อกอบกู้อิสรภาพของชาติไทยโดยแท้ เพราะในสมัยที่พระองค์ทรงถือกำเนิดมานั้น คือในปี พ.ศ. 1461 พระเจ้าพังคราชพระราชบิดาและพระมเหสีผู้เป็นมารดาของพระองค์ต้องถูกพวกขอมเนรเทศให้ออกจากอาณาจักรโยนกไปอยู่เมืองเล็กเมืองหนึ่ง เมืองนี้มีชื่อว่า “เวียงสีทวง” (ปัจจุบันอยู่ในท้องที่อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย) ใกล้ ๆ ชายแดนพม่าไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของบ้านปางห่าประมาณ 6 กิโลเมตร มีชื่อใหม่ว่า “บ้านเวียงแก้ว” แต่เดิมเรียกว่า “สี่ตวง” เป็นเมืองออกของไทย ปกครองโดยพวกลัวะ พอถึงปีที่ต้องนำทองคำสี่ตวงลูกมะตูมมาส่งให้เป็นบรรณาการ นานเข้าเรียกเพี้ยนเป็นเวียง “สี่ตวง” เมื่ออยู่เวียงสี่ตวงได้ 1 ปี ก็ได้พระราชโอรสองค์แรกจะเป็นด้วยกำลังอยู่ในระหว่างตกทุกข์ได้ยาก จึงได้ตั้งพระนามพระโอรสว่า “ทุกขิตราชกุมาร” แต่ทุกขิตราชกุมารนี้ไม่ทรงสมบูรณ์ คือมีพระกำลังอ่อนแอ พระกายก็เกือบทุพพลภาพไม่แข็งแรง ครั้นอยู่ต่อมาอีกสองปี จึงได้พระราชโอรสองค์ที่สองนี้ เมื่อประสูติออกมานั้นมีพระวรกายงดงามทรงตั้งพระนามว่า “พรหมราชกุมาร” เพราะมีวรรณะผุดผ่องงดงามประหนึ่งพรหมพระองค์ประสูติในวันอาทิตย์ แรม 8 ค่ำ เดือน 6 เหนือ (คือเดือน 4 ใต้) ปีมะเส็ง พ.ศ. 1461 พระองค์ทรงประกาศอิสรภาพของชาติไทย ในปี พ.ศ. 1497 ซึ่งเป็นเวลาภายหลังที่อาณาจักรโยนกหรือโยนกนาคพันธ์ ต้องตกอยู่ภายใต้อำนาจของขอมมาเป็นเวลา 20 ปี ซึ่งเมื่อพระองค์แข็งเมืองขึ้นนั้นก็เป็นเหตุให้พวกขอมยกทัพใหญ่มาเพื่อจะทำการปราบปราม แต่พระองค์ก็หาได้เกรงกลัวแสนยานุภาพของขอมไม่ ทั้งๆ ที่ในขณะนั้นพระองค์มีพระชนมายุเพียง 16 พรรษาเท่านั้น แต่ด้วยความรักชาติบ้านเมือง รักในความเป็นอิสรเสรี และด้วยความปรารถนาอย่างแรงกล้าของพระองค์ในที่จะปลดแยกอาณาจักรโยนกออกจากการปกครองของพวกขอม พระองค์จึงยกกองทัพใหญ่ไล่จับพวกขอมที่เป็นชายฆ่าเสียเกือบหมด พระองค์เสด็จหาที่ตั้งราชธานีใหม่ ในที่สุดก็เสด็จมาถึงบริเวณแม่น้ำฝาง เห็นเป็นที่ทำเลเหมาะดี ก็ทรงสร้างนครขึ้นที่นั่น เมื่อสร้างเสร็จแล้วจึงขนานนามเมืองว่า “เมืองไชยปราการ” แล้วพระองค์เสด็จขึ้นครองราชสมบัติในปี พ.ศ. 1480 แว่นแคว้นโยนกนับว่ามีกำลังแข็งแรงมาก จนเป็นที่เกรงขามแก่หริราชศัตรู พระเจ้าพรหมมหาราช ได้ทรงวางกำลังป้องกันพวกขอมไว้อย่างแข็งแรง จนพวกขอมไม่กล้ายกกองทัพมารบกวนอีกตลอดรัชสมัยของพระองค์ พระเจ้าพรหมมหาราช มีราชโอรสองค์เดียว คือพระเจ้าสิริไชยหรือไชยสิริ พระองค์ทรงปกครองราชบัลลังค์ได้ 60 ปี เสด็จสวรรคตในปี พ.ศ. 1538 เมื่อพระชนมายุ 77 ชัญษา เมื่อพระเจ้าพรหมมหาราชเสด็จสวรรคตแล้วมุขมนตรีก็อัญเชิญพระเจ้าสิริไชยราชโอรสขึ้นครองราชย์ปกครองบ้านเมืองเป็นกษัตริย์นครไชยปราการ อันดับที่ 2 สืบแทนต่อมา