ตำบล หนองใหญ่

Ronnachai Kerdmee ทะเลสะอาดกว่าที่คิดจากเมื่อก่อนที่ไม่ค่อยสวยงามเท่าไหร่แต่เดี๋ยวนี้มีระเบียบมากขึ้นสวยงามสวยงามสวยงามมีนักท่องเที่ยวมากชอบที่สุด

คนริมหาด ชายริมทะเลบูรพา ใหญ่โตโชว์อลังค์การดี จริงๆ

Cap Si racha เป็นสถานที่กราบไหว้ขอพรสิ่งศักดิ์ สงบ ที่จอดรถสะดวกสบาย

Panjapon Khamsajja ได้มีโอกาสมาแวะทำบุญ ที่วัดหนองใหญ่หรือ ที่เรียกกันว่าวัดขาว เพราะว่าที่นี่มีโบสถ์สีขาวสวยงาม และที่สำคัญวัดหนองใหญ่นี้ประดิษฐานหลวงพ่อโสธรองค์ใหญ่ที่สุดในโลก โดยก่อสร้างมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2537 ขนาดหน้าตักกว้าง 10 เมตร สูง 14 เมตร ตั้งอยู่ด้านหลังอุโบสถนั่นเอง โดยตัววัดแห่งนี้มีความเชื่อว่าสร้างมาตั้งแต่ก่อนสมัยกรุงศรีอยุธยาจะเเตก เชื่อว่ามีพระเถระผู้ใหญ่องค์หนึ่งซึ่งหนีมาจากกรุงศรีอยุธยาก่อนกรุงแตกมาสร้างขึ้น จากวัดร้างที่ตั้งอยู่จุดนี้

Suphakorn Panyangam รีวิวย้อนหลัง เคยมาทำสังฆทานและกราบรูปหล่อหลวงพ่ออี๋ ส่วนประวัติก็ตามนี้ครับ พระครูวรเวทมุนี ปรากฏนามเป็นที่รู้จักกันทั่วไป ๆ ว่า "หลวงพ่ออี๋" เพราะท่านชื่อ อี๋ มาแต่แรก ท่านเป็นบุตรชาย นายขำ นางเอียง ทองขำ เกิดเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2408 ตรง กับวันอาทิตย์ ขึ้น 11 ค่ำเดือน 11 ปีฉลู ที่บ้านตำบลสัตหีบ กิ่งอำเภอสัตหีบ จ.ชลบุรี เมื่ออายุ 25 ปีได้อุปสมบทที่วัดอ่างศิลานอก ซึ่งบัดนี้ได้ยุบรวมเข้าเป็น วัดอ่างศิลาวัดเดียว โดยมีพระอาจารย์จั่น จนฺทโส เป็นพระอุปัชฌาย์ โดยมีพระอาจารย์ทิม เป็นกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์แดงเป็นพระอนุสาวนาจารย์ พระอุปัชฌาย์ได้ตั้งฉายาว่า "พุทธสโร" และในช่วงโอกาสนั่นเอง หลวงพ่ออี๋ก็ฝากตัวเป็นศิษย์ของหลวงพ่อปาน วัดบางเหี้ย คลองด่าน และยังกล่าวกันอีกว่า หลวงพ่อแดงและหลวงพ่อเหมือนก็เป็นพระอาจารย์ท่านด้วยเช่นกัน วัดสัตหีบ (วัดหลวงพ่ออี๋) เป็นวัดที่หลวงพ่ออี๋ได้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ. 2442 และท่านเป็นเจ้าอาวาสองค์แรก หลวงพ่ออี๋มีความชำนาญในด้านสมถะวิปัสสนาธุระมากคือ คล่องแคล่วในการเข้าใน ออกนอก และในการพักจิตอยู่เป็นกสิณ พระครูวรเวทมุนี (หลวงพ่ออี๋) ได้ให้ความสำคัญในเรื่องการศึกษาเป็นอย่างมาก ในสมัยนั้นท่านได้สร้างโรงเรียนประชาบาล 1 หลัง ชื่อว่า "โรงเรียนบ้านสัตหีบ" ที่ย้ายมาตั้งที่ถนนบ้านนา ชาวบ้านเรียนว่า "โรงเรียนบ้านนา" ส่วนอาคารเรียนเดิมชื่อ "ศาลาธรรมประสพ" ปัจจุบัน คือ "ห้องสมุดของวัดสัตหีบ" ท่านหลวงพ่ออี๋เริ่มอาพาธในอวสานแห่งชีวิตครั้งนี้ ด้วยโรคฝีที่คอ ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2489 แต่ท่านก็ไม่ได้ใส่ใจรักษานัก ท่านเคยปรารภว่ามันจะมาเอาชีวิตท่าน คงใช้แต่ยาของท่านเองบ้าง ปิดบ้าง พอกบ้าง ใช้น้ำมนต์บ้าง เรื่อยมาและไม่หยุดการรับนิมนต์ในที่ใด ๆ ทั้งสิ้น โรคฝีได้กำเริบขึ้นเป็นลำดับมา จนเข้าพรรษาแล้ว พิษของฝีจึงแสดงอาการให้ต้องพักทำวัตรสวดมนต์ กำลังของท่านเริ่มลดลง หัวฝีเล็ก ๆ ใต้คางด้านขวาก็เริ่มบวมมากขึ้น มีผู้ห่วงใยแนะนำท่านให้เข้าโรงพยาบาลผ่าตัดเสีย ท่านก็บอกว่า"ช่างมันเถอะ เป็นกรรมเก่าของฉัน เจ้ากวางหนองไก่เตี้ย มันมาตามทวงหนี้แล้ว" เพราะท่านเคยบอกคนใกล้ชิดว่าชาติก่อนเคยไปยิงกวางตัวหนึ่งที่หนองไก่เตี้ย ถูกที่ซอกคอตาย กรรมนั้น จึงตามมาให้ผลแล้ว ท่านก็คิดว่าเป็นกรรมเก่า อยากจะชำระหนี้ให้เสร็จเสียที จึงไม่ได้สนใจรักษาทางแพทย์ปัจจุบัน แม้โรงพยาบาลก็ไม่ได้พูดถึง จนถึงเวลาที่ฝีสุกแก่จัด และโตขึ้นมาก จึงทวีความรุนแรงมากยิ่ง ทำให้กำลังร่วงโรยประกอบกับเข้าสู่วัยชราภาพมาก แล้วพอถึงวันที่ 20 กันยายน พ.ศ.2489 ตรงกับแรม 10 ค่ำ เดือน 10 ปีจอ เวลา 20.35 น. หลวงพ่ออี๋ท่านก็บอกให้พระที่นั่งเฝ้าพยาบาลแวดล้อมท่านอยู่ ช่วยประคองให้ท่านลุกขึ้นนั่ง แล้วสั่งไม่ให้ทุกคนแตะต้องตัวท่าน เสร็จแล้วท่านก็นั่งสมาธิตัวตรง เริ่มเข้าสมาธิ ชั่วครู่สิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง ทำให้ทุกคนตกใจกันสุดขีดคือ ไม้กระดานแผ่นหนึ่ง ซึ่งตั้งพิงฝาผนังภายในกุฏิและตั้งอย่างนั้นมานานแล้ว ก็ล้มโครมลงมาฟาดกับพื้น และกระจกแผ่นหนึ่งที่ติดกับบานประตูตู้ ห่างจากไม้กระดานหลายเมตร ก็กระเด็นหลุดออกมาแตกกระจายทั่วพื้น ทั้งพระและลูกศิษย์วัดที่คอยนั่งเฝ้าพยาบาลแวดล้อมท่านอยู่ตกใจมาก พอหายตกใจได้สติก็หันมาดูหลวงพ่ออี๋ ซึ่งตรงกับเวลา 21.05 น. ท่านก็นั่งสงบปราศจากลมหายใจเข้าออกเสียแล้ว ข่าวการการมรณภาพก็กระจายไปทั่วกิ่งอำเภอสัตหีบอย่างรวดเร็ว สิริรวมอายุของท่านได้ 82

ฟอม รู้สึก บอกที่อยู่ได้

Mr blake Suparing มากด้วยบารมีส่งเสริมศิษให้ได้ดี พระครูพิศาลประชานุกิจ จ.อ.หนองใหญ่

ศรินญารัตน์ ศรีพิงค์ มีโอกาสไปเจิมหน้าผากและเขียนยันต์ที่มือ การจัดการเจ้าหน้าที่ชัดเจนแต่ควรติดตามที่เพจของวัดจะดีกว่า ห้องน้ำและบริเวณวัดมีเจ้าหน้าที่ดูแลความสะอาดเรียบร้อย อยู่เสมอ

ประดิษฐ์ คําประกอบ หาจุดเที่ยวทะเล ที่ไม่ใช่บางแสน แต่ไม่ไกล เพราะบางแสนเที่ยว 2 ครั้งแล้ว เห็นป้ายหาดวัดบางพระเลยลองแวะดู ก่อนถึงหาดเป็นวัดเลยแวะไหว้พระก่อน