วัดใต้ท่า

เอกรินทร์ อินทะมาตย์ ในความเป็นตำบลเก่าขาม น้ำใต้ดิน

Sungkreeb Watanarat ที่ปฏิบัติธรรมริมทาง

Tarathip Piromnak บรรยากาศดี

ธวัชชัย รัตนกุล เดินขึ้นบันไดขึ้นภูเขาแบบเหนื่อ แต่พอขึ้นไปถึงหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง เพราะอะไรท่านต้องลองดูเอง

ศตวรรษ โจระสา (เอิ๊ด) พิพิธภันฑ์ของเก่าโบราณ ที่สวยและดี

chet bank วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว หรือที่ชาวบ้านนิยมเรียกว่า วัดภูพร้าว บ้างเรียก วัดเรืองแสง ตามลักษณะอุโบสถ เดิมพื้นที่ตั้งวัดเป็นป่า มีหน้าผาสูง ไม่มีแหล่งน้ำ จึงไม่มีชาวบ้านอาศัยอยู่ จนราว พ.ศ. 2495–2498 พระอาจารย์บุญมาก ฐิติปัญโญ เดินทางจากประเทศลาวมาพักปักกลดที่ภูพร้าว และสร้างวัดมีเนื้อที่สร้างวัดประมาณ 500 ไร่ และให้ชื่อว่า "วัดภูพร้าว" ต่อมาราว พ.ศ. 2516–2517 พระอาจารย์บุญมากได้เดินทางกลับไปยังวัดภูมะโรง เมืองจำปาสัก เนื่องจากเกิดความไม่สงบทางการเมืองในประเทศลาว วัดภูพร้าวจึงถูกปล่อยร้างเรื่อยมา เมื่อ พ.ศ. 2535 อำเภอสิรินธรได้แยกตัวออกจากอำเภอพิบูลมังสาหาร จึงได้เปลี่ยนชื่อวัดมาเป็น "วัดสิรนธรวราราม" ตามชื่ออำเภอ จน พ.ศ. พ.ศ. 2542 พระครูกมลภาวนากร เจ้าอาวาสและผู้บูรณะพัฒนาวัดภูหล่น ตำบลสงยาง อำเภอศรีเมืองใหม่ จังหวัดอุบลราชธานี ได้เข้ามาบูรณะวัดจนได้รับอนุญาตตั้งวัดเมื่อวันที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2545 ในนาม "วัดสิรินธรวรารามภูพร้าว" มีเนื้อที่วัดทั้งหมด 15 ไร่ ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมาเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2547 จุดเด่นของวัด คือ อุโบสถที่ผนังภายนอกมีงานพุทธศิลป์รูปต้นกัลปพฤกษ์เรืองแสง ออกแบบโดยคุณากร ปริญญาปุณโณ ตัวอุโบสถมีต้นแบบมาจากวัดเชียงทอง ประเทศลาว เสาแต่ละต้นลงลวดลายด้วยมือ โดยรอบนอกเป็นลายดอกบัวและสัตว์ทั้งหลายตามคติบัว 4 เหล่า ทางเข้าเป็นต้นสาละ ต้นมะขามป้อม ต้นสมอ และด้านในสุดเป็นต้นโพธิ์ เบื้องหลังพระประธานในอุโบสถ แกะสลักไม้เป็นต้นโพธิ์

rawat duanyai วัดกุดคูณ มีพระเจ้าใหญ่องค์คูณ ปางพุทธเมตตาจำนวนสามองค์ สร้างเป็นพุทธะบูชาเพื่อเสริมฉลองปีมหามงคลพุทธะชยันตรี 2600 ปีแห่งการตรัสรู้ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

เที่ยวไปเรื่อย เหนื่อยก็พัก น้ำสะอาดไหลเบาๆไม่แรงมากและตื้นเหมาะสำหรับพาเด็กไปเที่ยว สามารถเล่นน้ำใต้เงาต้นไฮได้ ไม่ร้อนแดด ร้านอาหารราคาทั่วไปไม่บวกไม่ชาจจนเกินไป

Double Eleven1111 -เปิดทุกวันเสาร์ เวลา 17.00เป็นต้นไป -มีวัฒนธรรมพื้นบ้าน การฟ้อนรำ การแสดง ดนตรี จัดโชว์หลากหลายประเภท -มีของกินเยอะ อาหารเครื่องดื่ม ของโบราณ -มีของที่ระลึกของพื้นบ้านที่หาซื้ได้เฉพาะเขมราฐ -ตลาดเปิดทุกวันเสาร์ วันอื่นๆก็มาถ่ายรูปเล่นได้ครับ สวยเหมือนกัน -มีบ้านเรือนโบราณแบบพื้นบ้าน อนุรักษ์ไว้ให้ชม พิพิธภัณฑ์ก็มีครับ บางอย่างหาดูยากในเมือง แต่ที่นี่มีเก็บไว้เยอะเลย คุ้มค่าคนชอบของเก่าแน่นอน