เจดีย์หลวงปู่พรหมมา เขมจาโร

พระจันทสีโล Channel ที่ว่าการอำเภอน้ำยืน

Ruengchi Pinyos เรวและแม่นยำดี

Jantima Angkapanichkit วัดบูรพาราม ในเมืองอุบลฯ เป็นวัดที่ใช้ประชุมเพลิงสรีรสังขารของหลวงปู่เสาร์ บรรยากาศวัดเงียบสงบดีมาก มีพระพุทึรูปปางนาคปรก ที่ใหญ่และสวยมากที่หนึ่ง หันพระพักตร์ไปทางทิศตะวันออก ด้านแม่น้ำมูล มีสถานที่ประชุมเพลิงของหลวงเสาร์เป็นอนุสรณ์สถาน ถ้าช่วงหลัง 10.00 น แล้วต้องมาเข้าด้านประตูทิศตะวันตก ซอยบูรพาใน 2 เท่านั้น เนื่องจากปิดประตูอื่นไว้ ป้องกันการใช้ถนนเป็นทางลัด จึงมีป้ายเขียนห้ามไว้ ถ้ามาตามกูเกิ้ลแม็ป แล้วเห็นว่าประตูวัดปิด ขอให้ขับเลยมา เลี้ยวซ้ายผ่านหน้าโรงพยาบาลอุบลรักษ์ เห็นซอยบูรพาใน 2 เลี้ยวเข้ามาได้เลย

สมชาย บุญรักษา เป็นเจดีย์พุทธคยาที่สวยงามมาก มีคุณค่าทางศาสนา และพุทธศิลป์ วัดสะอาด และร่มรื่นดีครับ

Thannipat Thannipat หลวงพ่อท่านเป็นคนใจดีมีเมตตา อนุเคราะห์ ช่วยเหลือ ญาติโยม คนที่ตกทุกข์ได้ยาก เข้ามา พึ่งบารมี พระพุทธศาสนา

Pichet PP 1 เป็นถนนคนเดินที่สอดแทรกความสนุกสนานมีรำพื้นเมืองแถมให้นักท่องเที่ยวร่วมได้ด้วยสุดยอดมีเพิ่มดนตรีโดยเยาวชน.เริ่มมีดนตรีบาร์เบียรที่ชาวตะวนตกชื่นชอบสินค้าและอาหารท้องถิ่นมากมายสุดยอดดีกว่าถนนคนเดินปายตามความคิดเห็นผม

พลอยพรหม โรจนแพทย์ วัดสวยมาก และมีพระศรีอริยเมตไตรยใหญ่ที่สุดในจังหวัดอุบล

Suphakorn Panyangam รีวิวย้อนหลัง เป็นวัดที่สวยจริง เคยไปหลายปีแล้ว ตอนนี้น่าจะสวยหรือพัฒนากว่าเดิม วันที่ไปไม่ได้ตั้งใจจะมาวัดนี้ ตอนนั้นจะไปวัดเลียบตรงข้ามกับวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ ไปวัดเลียบเพื่อตามรอยหลวงปู่เสาร์และหลวงปู่มั่นเท่านั้น แต่เห็นฝั่งตรงข้ามวัดเลียบแล้วสะดุดตา เลยแวะมาวัดนี้ ยอมรับเลยว่าสวยมาก ใครมาเที่ยวอุบลแนะนำวัดนี้เลยครับ ส่วนประวัติวัดตามนี้ครับ วัดพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ หรือวัดใต้เทิง สร้างในสมัยใดไม่ปรากฏ มีประวัติเล่าว่าในสมัยพระเจ้าพระพรหมราชวงศา (ทิดพรหม) พระมหาราชครู (เจ้าหอแก้ว) ได้มานั่งปฏิบัติธรรมฐานอยู่บริเวณเหนือแม่น้ำมูลเป็นประจำ เจ้าครองเมืองพร้อมด้วยไพร่บ้านพลเมืองได้มาสร้างสำนักสงฆ์ให้เป็นที่ปฏิบัติธรรมของพระมหาราชครูเจ้าหอแก้ว เรียกว่า วัดใต้ท่า บริเวณตอนบนเรียกวัดใต้เทิง เขตวัดทั้งสองติดกันเพียงแค่มีถนนกั้น ในสมัยเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจันโท) เป็นผู้ครองสังฆมณฑล ได้นำวัดใต้ท่าไปรวมกับวัดใต้เทิง ชาวบ้านทั้งสองคุ้มวัดได้แสดงถึงความสามัคคีกันจึงได้มีมติ ตกลงกันเรียกว่า “วัดใต้” ปัจจุบันคำว่า “เทิง” ได้ เลือนหายไป คำว่า เทิง เป็นภาษาอีสานมีความหมายว่า บน หรือ เหนือ อยู่สูง อยู่บนขึ้นไป วัดใต้เทิง คือ วัดที่อยู่เหนือขึ้นไป ถัดไปจากวัดใต้ท่าที่ตั้งอยู่ใกล้ริมแม่น้ำมูล วัดพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อนั้นเคยเป็นวัดฝ่ายวิปัสสนาธุระของพระอาจารย์เสาร์ กันตสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต เดิมมีหาดทรายขาวสะอาดยาวเหยียดเป็นที่ท่องเที่ยว เรียกว่า หาดวัดใต้ ต่อมามีการดูดทรายขาย หาดทรายจึงจมหายไปอย่างน่าเสียดาย ปูชนียวัตถุที่สำคัญ เช่น พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ พระพุทธรูปยืนปางห้ามสมุทร 4 องค์ พระพุทธรูปเจตมูนเพลิงองค์ตื้อ (สีดำสนิท) อีก 1 องค์ พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เป็นพระประธานในอุโบสถเป็นทองนาคสำริด หนักเก้าแสนบาท พุทธลักษณะเป็นปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 51 นิ้ว สูง 85 นิ้ว (มีผู้สันนิษฐานว่า พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชแห่งเวียงจันทน์เป็นผู้สร้าง) พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ มีความสำคัญเป็น 1 ใน 5 องค์ในจำนวนพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อทั้งหมดที่มีอยู่ในประเทศไทย ซึ่งอีก 4 องค์ประดิษฐานอยู่ที่จังหวัดเชียงใหม่ ชัยภูมิ หนองคาย และวัดพระโต อำเภอนาตาล จังหวัดอุบลราชธานี และที่ประเทศลาวอีก 1 องค์ พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อ เดิมประดิษฐานอยู่บนแท่นพระอุโบสถหลังเก่า ฐานรองรับสูง 70 เซนติเมตร สร้างแบบง่าย ๆ ภายหลังอุโบสถหลังเก่าทรุดโทรม พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อจึงอยู่กลางแจ้ง ตากแดด ตากฝน เป็นเวลานานทำให้องค์พระพุทธรูปองค์ตื้อมีรอยแตกเป็นสะเก็ดออกมา คนเก่าแก่ในสมัยนั้นได้บอกเล่าสืบต่อกันมาว่า “… พระพุทธรูปองค์ตื้อนี้ได้ถูกหุ้มห่อทาปอมพอกเอาไว้ พอกด้วยเปลือกไม้ ยางบด ผสมผงอิฐเจ และทองคำ เงิน นาก สัมฤทธิ์ เงิน รางกาชาดซะพอก ให้น้ำเกลี้ยง น้ำชาดผสมทาปอมพอก แล้วลงรักปิดทองที่เข้าเมืองอุบลราชธานี และเถราจารย์ในสมัยนั้น เพราะเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่สามารถนำติดตัวไปได้ ซึ่งองค์พระพุทธรูปเป็นทองแท้สัมฤทธิ์กลัวว่าจะถูกข้าศึกศัตรูขนเอาไป จึงได้ทาปอมพอกปิดเอาไว้ และปล่อยทิ้งเป็นวัดร้างนานถึง 200 ปี…” ครั้นต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2507-2508 พระภิกษุสวัสดิ์ ทัสสนีโย และพระราชธรรมโกศล เจ้าอาวาสวัดใต้พระเจ้าใหญ่องค์ตื้อในขณะนั้น ได้ทำการก่อสร้างพระอุโบสถหลังใหม่ขึ้น ก่อสร้างเสร็จเมื่อ พ.ศ. 2519 เมื่อสร้างฐานแท่นพระพุทธรูปพระประธานเสร็จจึงได้ยกพระเจ้าใหญ่องค์ตื้อขึ้นประดิษฐานที่แท่นจนถึงปัจจุบันนี้